The bunch of stars
Smiles in the deep blue sky
The bluish spark
Attacked my little heart
Though…,
Those adamants
Could be simply superseded
By the magical glow
On her cute blue eyes
You are the shimmer
On my gloomy eyes
You lived for years
In my imaginations
The most precious
Most charming eyes
Ever possible on this earth,
What a miracle…?
Those magical eyes….
Are enough for me,
To light my nights
If I could own
Such a cute face,
I can simply reject the moon
Sneering me every night
While bumblebees,
Playing in the bunches of
Wild orchids,
Nightingales singing
On the backwoods orchards
Yet,
I’m struggling
To replete the emptiness
In my heart.
දුරු රටක,
පසල් දනව්වක් මැද,
අඳුරු කුටියක හුදෙකලාවෙන්....
නින්ද නැති මහ රෑ..,
කුටියෙන් පිටතට විත්
නැරඹීමි.... එළිමහන,
වීථි එළියයි..... නමුත් පාළුයි !
අහස් කුස මැද,
හඳ මඩල
අටෙන් එකකට පායලා....
වඩා විමසිලිමත්වීමි, මම
හුටා.........
ඈතින් තනිවුණු එක් තරුවක්,
මා දෙසම,
දිදුලන දෑසින් බලා සිටින හැටි,
පුදුමයි........!
හිටියත් ඈත දුරක,
දැනුනු හැටි
හිත් පිත් නැති උඹට,
මගේ තනිකම....
මහද මිහිරි ලෙස,
සසල වනු
දැනුනි මට...෴
අහා...!
කොපමණ මනහර ද ඇය...?
නිශා......ඇගේ දෑස්,
නිල්වන් දීප්තිමත් ගිනිදැල්,
සිනිඳු හිමකැට පටලයක පැටලී සුසැදි,
පළිඟුවන් නිල්මිණි යුවලක්..,
උණුසුම නොව සිසිලස බෙදමින් දැල්වෙන...
ඇගේ සුසිනිඳු වත,
සමකළොත් සඳ දෙව්දුවට..,
මං හිතන්නෙ ඇයට කරන මදිකමක්...!
කොලු බසින් පවසතොත්,
වැඩක් නෑ....කියලා....,
එනමුදු,
ඇගේ හදවත,
පෙනුමෙන් ඉඳුරා වෙනස්...
උපමාවකින් දක්වතොත්,
අඳුරුයි, ගුප්තයි, බිහිසුණුයි...
හරියට කුරිරු ගොර සපුන්ගෙන් සපිරුණු
සුවිසල් තුඹසක් මෙන් ෴
